Mijn laatste reis

Mijn laatste reis.

Brief van een vader die overleden is.

Zo ben ik er en zo is het voorbij. Ik had nog zoveel plannen. Ik wilde nog zoveel doen. Mijn lichaam weigerde af en toe . maar daar wilde ik echt niet bij stil staan. Tot die laatste dag.

Ik voelde mij het morgens al moe. Maar daar luisterde ik niet naar. Ik luisterde sowieso niet naar mijn lichaam. Ik had nog zoveel dingen te doen. Ondanks al mijn klachten deed ik wat ik moest doen.

Ja, ik leefde mijn passie. Ik had en heb zoveel bereikt in mijn leven. Maar er kon nog altijd iets bij. Een extra schepje er nog bovenop. Ik had doelen die ik nog na wilde streven. Nog meer prijzen, nog meer bewijzen dat ik goed bezig was.

Ja, er stonden al zoveel prijzen in mijn kamer, maar op de een of andere manier wilde ik er altijd weer meer uit halen. Daar leefde ik voor. Daar streefde ik naar. Het kon altijd weer beter.

En dan op die laatste dag had ik mij ook weer het een en ander voor genomen. Dingen die ik nog moest doen. Het was een mooie dag. De zon straalde. Het was zonnig. Slechts een paar wolkjes aan de hemel. Ik genoot van de ochtend. Als alles weer tot leven kwam. Dat heb ik altijd gedaan. De natuur die dan nog zo ongerept is. De vogels die fluiten. Ik hield van de natuur. Dat voelde vrij.

Ik hield van mijn leven. Maar toch heb ik er voor mijzelf niet alles uitgehaald. Jammer, maar zo is het nu eenmaal.

Maar ja, nu naar die laatste dag. Ik was moe. Mijn lichaam voelde moe. En dat al langere tijd. Maar ik wilde hier niet naar luisteren. Ik had nog het een en ander op de planning staan voor vandaag.

Eigenlijk was het werk te zwaar voor mij. Maar daar gaf ik niet aan toe. Ik kon toch alles zelf? Op eenmaal voelde ik mij niet goed. Moeizaam kwam ik overeind. Even naar boven. Helaas is dat het laatste dat ik mij herinneren kan.

Ik werd onwel. Een steek ging door mijn hart. ik kon mij niet rechtop houden. En daar was het gedaan met mij. Zoveel dingen gingen er nog in een flits door mij heen. Hoe moet het met mijn vrouw? Ik kan haar toch niet achter laten? Hoe moet het met mijn dieren en al die plannen die ik nog had?

En toen was het voorbij. Ik werd omringd door liefdevolle personen. Mijn moeder stond liefdevol naar mij te kijken. Zij was er opeens. Kom zei zij. Het is goed geweest. Ga maar met ons mee. Zij strekte haar hand naar mij uit.

Verwonderd keek ik wat hier nu gebeurde. Dit kon toch niet? Dit is toch niet waar?

Heel veel liefde straalde er op mij neer. Een liefde die ik in dit leven nooit ervaren heb. Zo wonderbaarlijk was dat. Met geen pen te beschrijven. Mijn moeder pakte mij bij de hand en daar gingen wij. Door een straal van licht naar boven? Een koker van licht omringde ons. En moeiteloos stegen wij als het ware op. Anders kan ik het niet uitleggen.

Ik was helemaal verdoofd. Nog onwerkelijk wat er toen gebeurde. Zoveel ging er door mij heen. Alles flitsen van mijn leven. Maar tevens zo’n innerlijke rust. Een bevrijding van mijn lichaam . Een bevrijding van alle pijn. De pijn was verdwenen.

Het leek wel alsof wij in een soort lift stonden. Anders kan ik het niet uitleggen. Een tijdje ging dat zo door. Steeds verder omhoog. Heel snel. Maar het licht dat was zo fijn. Ja, zoals zij zo vaak hebben geschreven. Door een tunnel van licht omhoog. En velen gingen er met mij. Ik was daar niet alleen. Een bepaalde vrede kwam er over mij heen. Een vrede die ik nooit eerde had gevoeld.

Lieve mensen , er is leven na de dood. En ik heb er nooit in geloofd. Al die fabeltjes. Na dit leven is het over en uit. Dat was het voor mij.

Maar alles is minder waar. Er is een leven na de dood. En dat is zoveel mooier dan jij je voor kunt stellen.

Omringd door lieve, zorgzame mensen. Mensen die er voor mij waren. Mensen die ik kon vanuit mijn leven op aarde. Maar nu herken ik ook mensen vanuit andere levens. Alles wordt mij nu weer duidelijk. Ja, er is een plan als wij naar de aarde komen. Er is een plan en richting. En die kies jij zelf voordat jij geboren wordt. Jij stelt jezelf doelen die jij wilt behalen.

Er wordt goed gezorgd voor mij. Ik ben langzaam aan weer opgeknapt. Wanneer jullie mij nu konden zien dan zien jullie een heel andere persoonlijkheid. Ik ben weer jong en ik ben weer vitaal. Ik ben in de beste jaren van mijn leven. En ja, ik ben gelukkig. Ook al mis ik mijn dierbare geliefde vrouw en mijn kinderen. Ja, het gaat goed met mij.

Ik heb mijn leven voluit geleefd. Ik heb er alles proberen uit te halen wat mogelijk was. Vaak ben ik hier te ver in doorgeslagen. Dat zie ik nu pas. En dat vind ik jammer en spijtig. Ik had meer kunnen doen met de vrije tijd die ik had. Die meer delen met mijn vrouw en kinderen. Hun meer vertellen dat ik trots op hun ben en van hun houd. Daar had ik moeite mee. Om te zeggen wat er speelde in mijn hart. Dat kon ik moeilijk. Ja, ik had vaak het hart op de tong liggen. Zei wat er in mij op kwam. Maar de werkelijke dingen die er toe deden daar had ik moeite mee. Zo jammer dat ik dit niet meer met hun kan delen. Dat ieder voor zich er wel degelijk toe deed. Dat iedereen uniek was. En ik trots was op wat zij uit het leven hadden gehaald.

Mensen vergeet niet te zeggen wat er speelt. Maak van je hart geen moordkuil. Zeg nu terwijl je het nog kan, dat je trots bent. Dat je van je dierbaren houdt. Voordat het te laat is.

♥ Heb jij een dierbare verloren?

♥ Ben jij op zoek naar een unieke herinnering?

Ik maak unieke schilderijen ter herinnering aan een dierbare. Bij het maken van zo'n bijzonder schilderij stem ik mij af op de energie van de overledene. Intuitief onstaat er een energetisch schilderij waarin symbolisch een heel verhaal staat. Voor meer informatie verwijs ik graag naar mijn website: https://healing-spirit-art.nl/remember-me